Teknik Terimler

Bağlama Terimleri ve Anlamları

• Perde: Bağlamanın sapında bulunan ve notaları oluşturan iplik ya da teller.
• Tel: Bağlama çalarken kullanılan ince metal teller. Genellikle üç gruptur: bam teli, orta tel ve tiz tel.
• Mızrap (Tezene): Telleri çalmak için kullanılan plastik ya da kemik araç.
• Akort: Bağlamanın tellerini doğru nota frekanslarına göre ayarlama işlemi.
• Düzen: Tellerin akortlanma biçimi. Örneğin, “bozuk düzen” ya da “bağlama düzeni”.
• Bam Teli: Bağlamanın en kalın ve genelde alt frekanslı sesleri üreten teli.
• Tavır: Çalım sırasında kullanılan bölgesel ya da üslupsal teknikler (örneğin, “Zeybek tavrı”).
• Parmak Vuruşu: Tellerin elle, genellikle parmakla vurularak çalınması.
• Şelpe: Tezenesiz, tamamen parmaklarla çalma tekniği.
• Klavye (Sap): Perdelerin bulunduğu uzun ahşap kısım. Notalar burada basılır.
• Eşik: Tellerin gövdeye bağlandığı kısım. Sesin gövdeye iletimini sağlar.
• Köprü: Tellerin sap ile bağlantı noktası.
• Burgular: Tellerin akordunu yapmak için kullanılan mekanizma.
• Arpej: Tellerin sırasıyla hızlı bir şekilde çalınması.
• Pena (Bazı bölgelerde mızrap yerine kullanılır): Telleri çalarken kullanılan ince plastik veya metal parça.
• Bozuk Düzen: Bağlama düzeni türlerinden biri; farklı bölgelere göre isim alır.
• İnce Tiz Tel: En üst tel grubudur; yüksek tonlar çıkarır.
• Dombra: Bağlama benzeri Kazak kökenli bir çalgı; bazı bağlama tekniklerine de ilham verir.